Nee, het mag niet worden vermeden. Zoals elke machine is het een hulpmiddel en heeft het een doel.

Het artikel lijkt te verwijzen naar het feit dat tijdens een zittende legpress het gewicht op uw voeten drukt en door uw benen en in je onderrug, die tegen de zitting wordt gedrukt.

Ze vergeten te vermelden dat alle gewichthefoefeningen dit probleem op de een of andere manier hebben. Vooral bij de zwaarste liften zoals squats of deadlift, zal het gewicht zich uiteindelijk door je achterste ketting en in je lumbale wervelkolom moeten voortplanten.

Maar negeren we deze oefeningen? Natuurlijk niet! Het zijn hulpmiddelen en ze hebben een doel.

ALLE oefeningen hebben risico's en 90% van wat we in de sportschool doen, is gericht op vorm, zodat het risico op blessures wordt geminimaliseerd.

Het artikel gaat verder met het noemen van bankdrukken, barbell deadlift en deep squats als "meest schadelijke oefeningen", en dat is wat mij betreft echt de spijker in de kist. Het maakt me niet uit wat voor soort "dokter" deze John Rusin is. Hij heeft dit artikel duidelijk geschreven om wat ophef te maken.

Aan het eind van de dag wordt blessurepreventie niet bereikt door oefeningen uit te sluiten die je sterken. Het wordt bereikt door deze oefeningen juist uit te voeren.

Wat de zittende legpress betreft, zal ik zeggen dat ik het als een hulpbeweging beschouw, en ik geef altijd prioriteit aan alternatieven voor vrij gewicht, zoals squats . Maar dat maakt het niet tot een slechte oefening. Tool, doel, etc.

Betekent dit dat ongeacht welke voorzorgsmaatregelen en houding we nemen bij het gebruik van zittende legpress, men altijd het risico loopt op lage rugklachten?

Nee, dat is niet wat de auteur probeert te zeggen. U KUNT uzelf zeker zo positioneren dat u het risico op letsel minimaliseert. Die zou je dan gedurende de hele set bewust moeten versterken, want het komt niet eens in de buurt van een natuurlijke beweging (omhoog drukken vanwege pure beenisolatie op een gestabiliseerde kern op een helling? Kom op nu.)

Het probleem is dat, hoewel alle oefeningen risico's met zich meebrengen, zoals Alec vermeldt, deze zich onderscheidt van de rest. Ik weet zeker dat iedereen hier een willekeurige kerel in de sportschool heeft zien laden van 568 45 pond platen bij de leg-press machine, maar de man kan geen 200 pond hurken. De reden waarom vrijwel iedereen meer gewicht op de legpress kan gebruiken in plaats van squats, is omdat de machine zelf alle externe stabiliteit biedt - er is geen inherente uitdaging voor het lichaam om iets te stabiliseren. Je laadt gewoon en drukt, dat is alles.

Bij squats moet het lichaam zelf zijn interne stabilisatoren gebruiken om de beweging correct uit te voeren om balans, houding, enz. Te behouden.

Het punt is dat met squats (en bijna alle freeweight-oefeningen) je lichaam je redelijk goed zal verdedigen tegen blessures, ervan uitgaande dat je vorm niet vreselijk is. Maar met legpress hoeft uw lichaam niets te stabiliseren, dus u kunt meer gewicht laden dan uw lichaam ECHT in staat is, en zelfs als u het correct doet, is er een grotere kans op risico.

Is dit niet het geval met alle machine-oefeningen? Niet echt. Ik zal hier Dr. Stuart McGill citeren (waarschijnlijk de slimste kerel die er is met betrekking tot sportwetenschap en blessures):

"de legpress zorgt er soms voor dat het bekken van de rug af draait rust wanneer het gewicht wordt verlaagd. De resulterende lumbale flexie veroorzaakt hernia-aandoeningen voor de tussenwervelschijf! ”

Er zijn niet veel machine-oefeningen, indien aanwezig, behalve de leg-press, die dit daadwerkelijk kunnen veroorzaken. Dus ik denk niet dat het echt kan worden vergeleken.

Mijn punt is dat je zeker beenpress zou kunnen doen zonder geblesseerd te raken, ervan uitgaande dat je je ego het niet laat overnemen en te veel gewicht opdoet , en bovendien ervan uitgaande dat je de juiste houding, schijfpositie, herhalingssnelheid, enz. versterkt. Maar de kans om geblesseerd te raken is duidelijk groter in vergelijking met eigenlijk elke andere machine (behalve die roterende zijwaartse schuine draai, dat is vreselijk) .

Voordat we tot een conclusie komen, laten we eerst de fysica van beide trainingsversies bekijken.

In de squat-versie kun je zien dat je ruggengraat het geheel vasthoudt. gewicht. In de zittende pers is er geen verticale spanning op de wervelkolom vanwege de gewichten. Ruggengraatblessures zijn meestal te wijten aan verticale spanning. Bij zittende pers wordt uw rug stevig tegen de zitting gehouden en natuurlijk is er spanning op het heupgewricht en sommige op de rug, maar welke training heeft geen nadelen.

Trainingen zijn op zichzelf niet schadelijk , maar als je ze op de verkeerde manier doet, zonder de juiste vorm en meer gewicht toevoegt dan het lichaam aankan, kan dit tot verwondingen leiden.

Ik denk dat een geschikter antwoord op uw vraag een bespreking van eventuele voorgeschiedenis van rug- / heupblessures moet bevatten. Als iemand die met dit soort problemen te maken heeft gehad, kan ik je vertellen dat ik de legpress niet vermijd. Ik maak het echter een secundaire beweging voor beentraining in plaats van de “ga naar” -beweging. En als ik besluit om te legpressen, zorg ik ervoor dat ik een gewichtshoed gebruik die ik comfortabel kan hanteren. Ik probeer geen persoonlijke records of maximale liften met mijn geschiedenis van eerdere problemen. Als u slim traint en geen beperkingen heeft, zou u vrijwel elk apparaat moeten kunnen gebruiken zonder risico op letsel. Dat wil niet zeggen dat er geen verwondingen optreden. Ze gebeuren meestal als gevolg van een vormbreuk, concentratieverlies of te veel gewicht.